1. Ratownik przywodzi kończyny górne poszkodowanego do tułowia.

 

2. Kończyny dolne układa razem.

 

3. Klęka z tej strony poszkodowanego, w którą zamierza go obrócić.

 

4. Zgina bliższą kończynę dolną poszkodowanego w kolanie i stabilizuje podkładając stopę pod drugą kończynę.

 

5. Kładzie rękę na uniesionym kolanie poszkodowanego i odpycha od siebie, przez co unosi się bliższy pośladek poszkodowanego.

 

6. Podkłada pod uniesiony pośladek bliższą rękę poszkodowanego (złamania kończyny górnej nie są przeciwwskazaniem do wykonania tego manewru).

 

7. Ratownik chwyta dalszą kończynę górną poszkodowanego za nadgarstek i ciągnie, drugą rękš naciska na uniesione kolano. Poszkodowany obraca się w stronę ratownika.

 

8. Dla stabilizacji poszkodowanego odwodzi się kończynę górną, przez którą był obracany, do tyłu.

 

9. Ratownik odgina głowę poszkodowanego ku tyłowi aby udrożnić drogi oddechowe.

 

10. Pod głowę przesuwa kończynę górną poszkodowanego, za którą wcześniej ciągnął.

 

11. Rozsuwa kończyny dolne poszkodowanego aby zmniejszyć nacisk i niedokrwienie.

 

12. Ratownik okrywa poszkodowanego chroniąc go przed utratą ciepła.

 

13. Po 30 minutach należy położyć poszkodowanego na drugim boku.

Pozycja boczna ustalona zapewnia drożność dróg oddechowych, umożliwia kontrolę stanu poszkodowanego (oddech, tętno) i ponowne ułożenie na plecach w celu rozpoczęcia resuscytacji, a także minimalizuje możliwość dalszych uszkodzeń poszkodowanego.